This world

Je bent op de fiets en krijgt een Whats-App berichtje van het thuisfront. 'Je bent je brood vergeten!' Ah shit, ik heb nog een lange dag te gaan. Terug gaan of toch maar door fietsen? Ik was al aan de late kant maar een dag zonder eten is een echte killer. Nee, laat ik terug gaan. Ik kan wel te laat komen bij mijn les Engels. Bezweet en met rode wangen fiets ik mijn straat in. Wat gek, er brandt geen licht. Met mijn handen aan de zijkant van het hoofd kijk ik naar binnen. Laten mijn ouders nou net het huis verlaten hebben en zit ik zonder sleutel. Kan deze dag nog erger?
Geïrriteerd stap ik terug op mijn fiets, benauwd en buiten adem. Ik trap hard door en voel de eerste druppels uit de hemel vallen. Als je dus denkt alles gehad te hebben kan het altijd nog een tikkeltje erger. Mijn humeur zat op dit moment echt op zijn laagste niveau, misschien wel zelfs eronder en ik kon het niet helpen om vreemde mensen geen glimlach te geven.
Op school aangekomen loop ik met jas en al direct naar mijn lokaal, gelukkig had ik mijn boeken al in mijn tas. Mijn docent trekt een wenkbrauw op als ze me binnen ziet komen. Ik zal wel een verschijning zijn..
'What happened to you?' De klas laat ik eerst even uitlachen. 'I overslept.' Ik lieg want als ik alles moet gaan uitleggen sta ik hier nog de hele les voorschut.
'Well you're 15 minutes late, do you have you're assignment?' Ah godver! Ookal vergeten.
'No..' stamel ik. 'Then you better leave.'
Ik zucht en verlaat het lokaal. Had ik dit geweten, dan had ik me vanmorgen niet zo gehaast, had ik mijn brood, mijn opdracht en was ik niet bezweet. Dat allemaal door een simpel Whats-App berichtje.

Wat ik hiermee duidelijk wil maken is dat we allemaal veel te veel gehecht zijn aan onze telefoons tegenwoordig. Een berichtje kan ons humeur verpesten. Soms verlang ik terug naar tijden waar er nog geen telefoons waren. Je moest elkaar opzoeken om elkaar te kunnen spreken. Toch zou ik mijn telefoon nu voor geen goud willen missen, maar hey als je niet beter weet is het best oké.
Een simpel berichtje kan ook je humeur helemaal naar level 100 brengen. Het is zo tegenstrijdig en ik weet eigenlijk niet wat beter is. Apps maken alles zoveel gemakkelijker. Je kan je treintijden checken, het weer voorspellen voor de aankomende paar uur en nieuws verspreiden. Via social media deel je je leven en irriteer je je aan mensen die elke detail van hun leven delen. Alles is in zo'n korte tijd verandert. Je kan contact hebben met mensen over de hele wereld elke seconde van de dag, wanneer je wilt. Alles is veel meer toegankelijk, voor jong en oud. Iedereen kan het.

Je telefoon kan ook zo vermakelijk zijn. In de klas, in het de bus of trein, op de fiets, thuis. It's always there for you.. Je telefoon kan je gebruiken als je awkward op iemand wacht of ergens binnen loopt. Iets om vast te hebben als je met iemand praat, je wekker en je agenda. Wat moeten we zonder?


Hoe zit het bij jullie?